aspi.net.pl (dawniej asperger.fora.pl)

Potrzebuję samotności. Dopiero jak wszyscy wyjdą z domu to chce mi się coś zrobić. Tak jakby nie muszę nic wtedy udawać. Mam wolną głowę. Dziecinne uczucie.

O kurde mam to samo. I tez siedzę godzinę nad każdym postem
Przeczytałem cały ten temat i mam takie same objawy jak wy

Też jako dzieciak byłem uważany za "małego profesora"

omon napisał(a):O ***** mam to samo. I tez siedzę godzinę nad każdym postem

no ja też, dlatego poświęciłem przedewszytkim kupę czasu na nauczenie się pisania bezwzrokowego, pomaga, już się nie siedzi nad postem godzinę tylko pół, to był skok w przepaść albo mi się uda albo nie

a co do samego formuowania myśli to też rzeczywiście, ale od dzisiaj mam tego dosyć, piszę i już... bardzo nie lubię tak siedzieć nad postami... chciałbym odpowiadać i już

Najbardziej przeraza mnie niemoc mojej pamieci. Czytam caly temat od poczatku i kiedy jestem juz na drugiej stronie zaczynam sie zastanawiac jaki byl temat o czym byla mowa na poczatku albo chociaz kilka postow wyzej.

I przeraza mnie to ze gdy mysle o jakims temacie i czytam go rozwija mi sie jak drzewo wypuszczajace coraz to nowe galazki skierowane zawsze w inna strone z kazdym poziomem geometrycznie wiecej galazek. Mam tone spostrzezen ktorymi chcialbym sie podzielic. Nie weim jak to sie dzieje, wybieram jakas galazke i draze nia az w koncu dochodze do absurdu i zauwazam ze jednak to co napisalem nie az tak bardzo powiazane z tym glownym tematem.

Zal mi tych wszystkich mysli ktorych nie potrafie przeliterowac ani spamietac.

Czy tylko mi sie wydaje ze spora czesc rozpoczetych tutaj tematow gladko przechodzi w rozmowe o czyms zupelnie innym, ale jednak powiazanym.
Wlasnie tak z galazki na galazke...

Milo sie was czyta. Czy to dlatego ze rozumiem o czym piszecie czy dlatego ze potraficie opisac to co czujecie?

magic napisał(a):Do niedawna byłem zamknięty w sobie i emocjonalnie oziębły (w opinii najbliższych). W przeszłości nikt nigdy nie rozmawiał ze mną na tematy głębsze niż sprawy codzienne, i nie wiedziałem, że tak można

91% całego mojego dotychczasowego życia nie potrafiłam sobie uświadomić, ze to życie istnieje, wszystko działo się w nim "przez przypadek"
Przez przypadek coś tam udało się załatwić, przez przypadek poszłam do tej szkoły a nie do innej, przez przypadek kupiłam spodnie...
ehh.. ale jak napisałeś w którymś poście, człowiek nie tęskni tak bardzo za czymś czego nie miał...

magic napisał(a):Wcześniej uczestnictwo na forach dyskusyjnych nie wychodziło mi - same nerwy. Bardzo mi na tym zależy żeby was wszystkich nie poobrażać, (...) Myślę, że to jest wspaniałe, że znalazłem ludzi, z którymi mogę pogadać o tym co leży na duszy, i którzy nie śmieją się z moich dziwnych myśli (jak pwjb słusznie zauważył, dla neurotypoli to "kosmos")

Mi teraz jeszcze przysparza to nieco trudności, zawsze myślałam ze jestem taka mądra, fajna i w ogóle cacy... niestety, jednym z większości problemów na forach jest to ze nie umiem rozmawiać - ja przemawiam. Wkładam wiele wysiłku w to, żeby tak nie było, ale algorytm rozmowy jet dal mnie jak na razie niedostępny i bardzo nad tym ubolewam:(
Jeszcze dużo pracy nad sobą, jeszcze wiele trudu zanim mój egocentryzm zmniejszy się na tyle, abym mogła wszystko ogarnąć. Pocieszam się, przecież młoda jeszcze jestem i dam rade tak samo jak ty magic i inni aspies

magic napisał(a):Co do inteligencji, to jestem taki mądro-głupi. Moja mama dobrze mnie przejrzała: "jedna klepka rozwinięta ponad miarę, a pozostałe uciśnięte". W kontaktach z ludźmi ten paradoks bynajmniej nie pomaga..

moja rodzina tez za taka mnie uważa, jak chce coś z chemii opowiedzieć o zajęciach, czy o jakimś ciekawym związku to oczy wywalają, co ona mówi z kosmosu rzeczy jakieś, ale i nie pogada ze mną nikt o sprawach "głębszych" :/- jak wyżej


P.S. podoba mi się to określenie "neurotypole"