aspi.net.pl (dawniej asperger.fora.pl)

Zawsze się w takich momentach gryzę w język. Zazwyczaj tak mam jak ktoś (albo ja) dostaje naganę za coś. Czasem też jak ktoś się wywali.

[quote]oza tym najbardziej mnie śmieszy jak ktoś kogoś opieprza np. jak nauczycielka na kogoś krzyczała to mi się zawsze chciało śmiać. Często wtedy nauczycielka się mnie pytała "A ty z czego się głupio śmiejesz?". [/quote]
Pamiętam jak kiedyś przyszedł po mnie psycholożek i odmawiałem współpracy (czyli pójścia z nim). Mówił mi że jest zmęczony i nie chce mu się ze mną użerać, dalej obstawiałem przy swoim a jemu w końcu żyłka pękła i wydarł się tak goryl, a ja próbowałem ze wszystkich sił nie udusić się ze śmiechu. sami się oni potem zaczęli śmiać jak tylko psycholożek zamknął drzwi, wcześniej sami próbowali tylko nie parsknąć śmiechem. Także to nie jest wyłącznie jakaś nasza cecha.

albo pomagałem komuś na kartkówce babka się odezwała, on położył głowę na stole, bo choć coś mu mogło grozić to nie był tym wkurzony. Wtedy wyskoczyłem "a no bo on śpi". To potem został dalej w ten samej pozycji byle nie parsknąć śmiechem.

Śmieję się np. ze szpitali psychiatrycznych, niektórych słów, osób upośledzonych umysłowo, niezdania przez kogoś do następnej klasy, jedynek u uczniów, szkół (i klas) specjalnych, pewnych pomysłów itp.

Często paradoksalny śmiech zdarzał się u mnie w czasach szkoły (szczególnie podstawówki i gimnazjum).

A propos kartofla, to mój przyjaciel-Francuz przygotowując obiad, wkładając jeden ziemniak do garnka, zapytał: zjesz cały, czy wolisz pół?
Z francuskiej kuchni rozśmieszyło mnie też danie wegetariańskie: ryż, pół ziemniaka, kluska z mąki, wszystko oblane mącznym sosem.
Wydaje mi się, że powstrzymanie śmiechu przychodzi tym trudniej, im bardziej stresowa sytuacja (patrz: ugotowani aktorzy, prezenterzy telewizyjni, dzieci na podwórku grające w "Raz, dwa, trzy, bałwan śpi").

spam

W WIkipedii piszą, że atak śmiechu może też nastąpić przy raczej "cielesnych" chorobach, jak udar:

[quote]Może także pojawić się po udarze, w stwardnieniu zanikowym bocznym czy stwardnieniu rozsianym.[/quote]

http://pl.wikipedia.org/wiki/Paragelia

[quote="ważniak"]Odpowiedziałem "nie", ale po przemyśleniu dochodzę do wniosku, że to nieprawda, też często uśmiecham się do siebie, jak mi się coś głupiego przypomni, a raz mi ktoś zwrócił uwagę, żebym się nie śmiał z cudzego nieszczęścia.[/quote]
czesto tak mam, że idąc ulicą uśmiecham się do siebie bo mi się przypomni jakiś idiotyzm chociażby tekst babki z pracy, że :" stary odegrzał ziemniaki z wczoraja..." skoro coś jest z wczoraja ?to może być i z dzisiaja i z pojutrzaja? I np widzę przed oczyma jak przyniesiony przez nią talerz pełen nie dojedzonych pokrojonych w słupki marchewek z wczoraja na drugi dzień prezentuje się nie apetycznie gdyż marchewki wyschnięte poskręcane są niczym gałęzie bonsai.
lol lol lol bo nie wytrzymię...
[quote="konki"]Ja bardzo często się śmieje i dużo razy niewłaściwie :) ale zauważyłem ostatnio że często nie jestem świadomy tego że się śmieję, tzn. chodzi mi o wyraz twarzy[/quote]
O to to ! I najgorsze kiedy osoba stojąca z boku zwróci ci uwagę, że michę cieszysz !

[quote="atrofia"]Mam ogólnie trochę nieakceptowalne poczucie humoru. Czasami zdarzają się dziwne spojrzenia ludzkie, gdy mi się coś wymsknie. Cóż... Nie każdy musi doceniać potęgę mojego dowcipu^^[/quote]
Skąd ja to znam?
Przykład z dzisiaj:
Po wizycie lekarskiej babsko przepisało mężowi specyfik na cukier plus paski i glukometr choć to bzdura bo tylko trochę ma podwyższony cukier ale nie ważne nie będziemy się kłócić. Do pakietu skierowań i recept dołączyła ulotki diabetologiczne przelicznikami i przykładami diet. Ja paczę, czytam i oczom nie wierzę! Jeden kartofel na obiad....
Wybuchłam histerycznie rozdzierającym śmiechem degradując podmuchem powietrza ludzi zgromadzonych w koło. ...
Tak, facet 190 cm wzrostu, 130 kilo żywej wagi i... 1 kartofel na obiad aahahahah...
Już to widzę! :D mówię, Misiek, toż Ty znikniesz jak będziesz tyle spożywał ! ahahahahah tak mnie to rozjechało, że nie byłam w stanie wykupić recepty w okienku aptecznym... Zeby było zabawniej, kiedy ja zaczynam się śmiać bo mnie coś trzepnie to on zaczyna śmiać się ze mnie, ja potem widzę, że on się śmieje to mi gorzej odwala i powstaje taki chaos...
To jest nie do ogarnięcia. :)

Tu też wspomniano o enelde czy dyssemii. W opisie dyssemii czytałem że to może powodować brak kontaktu wzrokowego i manieryzmy jak trzepotanie rękami. Kolejny amerykański eufemizm na łagodne CZR. Wymyślają jakieś terminy takie jak zaburzenia komunikacji społecznej, niepełnosprawność społeczna... Świat ludzi z NLD, SCD, dyssemią wygląda na bardziej straszny od tego z łagodnymi postaciami klasycznych zaburzeń autystycznych.

Mam ogólnie trochę nieakceptowalne poczucie humoru. Czasami zdarzają się dziwne spojrzenia ludzkie, gdy mi się coś wymsknie. Cóż... Nie każdy musi doceniać potęgę mojego dowcipu^^

Ja bardzo często się śmieje i dużo razy niewłaściwie :) ale zauważyłem ostatnio że często nie jestem świadomy tego że się śmieję, tzn. chodzi mi o wyraz twarzy

Odpowiedziałem "nie", ale po przemyśleniu dochodzę do wniosku, że to nieprawda, też często uśmiecham się do siebie, jak mi się coś głupiego przypomni, a raz mi ktoś zwrócił uwagę, żebym się nie śmiał z cudzego nieszczęścia.

ja sie czasem śmieje bez powodu i nawet nie wiem z czego sie śmieje ot taki schiz

WOW :D

:clap: :lol: :clap: :clap: :idea: :clap:
Majstersztyk w ogóle i w szczególe :cool:

...

Wspomiane wczesniej w kosciele ale to jak bylem maly, a teraz ostatnio w pracy, cisza wszyscy siedza a ja nagle wybucham smiechem i w sumie sam nie wiem z czego. Swoja droga musze poczytac o NLD za to fajnie gdyby to pasowalo do borderline.

...

sam

...

pazkami

Zdarza mi się to często. Staram się wtedy, żeby nikt nie widział, że ja się śmieję. Poza tym najbardziej mnie śmieszy jak ktoś kogoś opieprza np. jak nauczycielka na kogoś krzyczała to mi się zawsze chciało śmiać. Często wtedy nauczycielka się mnie pytała "A ty z czego się głupio śmiejesz?". No i w Kościele często mi się chce śmiać, zwłaszcza jak sobie pomyślę, że to co tam mówią to bajki, a jeden ksiądz o wszystkim mówi takim bajecznym głosem (jakby opowiadał bajkę). No i kiedyś chciało mi się śmiać z tego, że nauczycielka pije herbatę (skojarzyło mi się z tym, że rzekomo nauczyciel nie powinien pić herbaty na lekcji). Ciągle się mnie pytała z czego się śmieję, czy z niej się śmieję czy może coś mi się przypomniało. Nie przyznałem się do tego, że z tego, że pije herbatę.

Czy pamiętacie, jak śmialiście się z czyjegoś płaczu lub nieszczęścia?

Niewłaściwy śmiech to cecha nie ZA (jak podaje [url]ndline.com[/url], że osobu z ZA mogą się śmiać kiedy ktoś płacze) lecz dyssemii będącej cechą odpowiadającą za złe kontakty społeczne w NLD.