aspi.net.pl (dawniej asperger.fora.pl)

Svart Galla napisał(a):Witam, jestem zdiagnozowana z Aspergerem i depresją, biorę Fluoksetynę od pół roku. Chciałam zapytać kogoś doświadczonego w psychiatrii, czy brak jakichkolwiek emocji, poza strachem (przed bólem, kontrolą), który w zasadzie rządzi moim życiem, jest kwestią Aspergera czy raczej konsekwencją brania leków? Proszę o pomoc.

To raczej urok depresji. U mnie też powoduje "zerowanie" wskazań emocji. Na codzień miewam problemy z percepcją emocji ale nie jakieś szczególnie duże/istotne (przynajmniej według mnie).

Nawiasem mysle, ze jak bedziesz o tym pisac w czesci dlazarejestrowanych to moze wiecej osob odpowiedziec.

Wiesz co, wolf, właśnie wydaje mi się że później - najpierw brałam sertralinę, po której wiecznie spałam, a teraz na fluoksetynie zauważyłam ten zanik emocji, trochę wzrost agresji, sadyzmu, i narcyzmu - i dlatego też mówię o nieodczuwaniu pozytywnych emocji względem innych, na ogół traktuję ludzi przedmiotowo. Trudno jest mi to nazwać, ale chyba kiedyś byłam bardziej empatyczna albo emocjonalna.

W tym tekście chyba pisało też, że sytuacje, które wywołują odpowiedź emocjonalną są inne u osób z ZA. ASD pewnie nie powoduje wrodzonej niezdolności do odczuwania niektórych emocji, przynajmniej nie w każdym wypadku. Wydaje mi się, że nie wstydziłem się tego, co inni. To, jak dostawałem nagrody w szkole podstawowej chyba też nie wywoływało ogromnej reakcji emocjonalnej w postaci radości. Nie mam typowego ZA, więc też nie jestem najlepszym materiałem do badań. Nie nazwałbym tego NVLD. NVLD powinno oznaczać tylko zaburzenia uczenia się, zaburzenia umiejętności szkolnych, tak jak dysleksja. Różnicą między ZA a NVLD powinno być to, że ZA to całościowe zaburzenie rozwoju (wpływające wyraźnie na sferę społeczną i emocjonalną), a NLD to rodzaj trudności w uczeniu się, który jako taki nie ma nic wspólnego z emocjami czy umiejętnościami społecznymi.

Z zewnatrz moze sie wydawac, ze tych uczuc jest mniej, ale to raczej inny sposob odczuwania emocji. Natomiast jesli dobrze zrozumialem, u Ciebie Svart Gala problem zaniku pojawil sie w czasie podobnym jak depresja, tak?

Nawiasem - jesli chodzi o mozliwosc odczuwania wyzszych emocji negatywnych przy braku wyzszych pozytywnych - pamietaj, ze te negatywne czesto latwiej zauwazyc i okreslić.

Dziękuję za pomoc . W zasadzie wydaje mi się że to może być prawda (przynajmniej w moim przypadku, innych nie znam). Wyższych emocji i związków międzyludzkich typu przyjaźń, tęsknota, zaufanie, wyrzuty sumienia, miłość nie odczuwam, natomiast nienawiść, wstyd jak najbardziej. Ale tak jak mówiłam, chyba nie jestem najlepszym egzemplarzem do badań.

Czytałem na jednej ze stron, że osoby z ZA dysponują zubozonym wachlarzem uczuć - radość, silny lęk, złość, smutek, a osoby z NLD czują tak, jak inni. Czy to prawda, że posiadacze poważnych form ZA nie są w stanie poczuć takich emocji, jak na przykład: duma, wstyd, przyjaźń, tęsknota, żal, nienawiść, zazdrość? Wydaje się, że takie rozumowanie to uproszczenie.

To jest chyba pokrewny temat: forum-otwarte-dla-kazdego,2/zespol-aspergera-choroba-osob-ktore-nic-nie-czuja,1741.html?hilit=aleksytymia

Przy mijaniu nawrotów depresji zdarza mi się mocne słabnięcie emocji - ale leków nie brałem. Doświadczenia w psychiatrii nie mam, więc nie powiem ci czy to przypadkowa zbieżność, czy może coś jest na rzeczy. Ale nawiasem to o tym czym jest ZA dowiedziałem się właśnie gdy szukałem informacji o tego rodzaju zmianach emocjonalnych. Tyle, że w kontekście ZA czytałem dokładnie jeden materiał, którego teraz nie potrafię znaleźć - i nawet nie jestem w stanie ocenić jego rzetelności.

Depresja pewnie dodatkowo modyfikuje przeżycia emocjonalne. ZA może powodować zmienione odczuwanie emocji (jak brak wstydu w sytuacjach, które normalnie go wywołują). Ale np. zainteresowania związane z ZA sprawiają raczej radość.

Witam, jestem zdiagnozowana z Aspergerem i depresją, biorę Fluoksetynę od pół roku. Chciałam zapytać kogoś doświadczonego w psychiatrii, czy brak jakichkolwiek emocji, poza strachem (przed bólem, kontrolą), który w zasadzie rządzi moim życiem, jest kwestią Aspergera czy raczej konsekwencją brania leków? Proszę o pomoc.